سوره القمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر
إِنَّا كُلَّ شَيۡءٍ خَلَقۡنَٰهُ بِقَدَرٖ
49ته ما هر چيز را به اندازه آفريديم!
وَ مَآ أَمۡرُنَآ إِلَّا وَٰحِدَةٞ كَلَمۡحِۢ بِٱلۡبَصَرِ
50و فرمان ما يك امر بيش نيست، همچون يك چشم بر هم زدن!
وَ لَقَدۡ أَهۡلَكۡنَآ أَشۡيَاعَكُمۡ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ
51ما كسانى را كه در گذشته شبيه شما بودند هلاك كرديم؛ آيا كسى هست كه پند گيرد؟!
وَ كُلُّ شَيۡءٖ فَعَلُوهُ فِي ٱلزُّبُرِ
52و هر كارى را انجام دادند در نامههاى اعمالشان ثبت است،
وَ كُلُّ صَغِيرٖ وَ كَبِيرٖ مُّسۡتَطَرٌ
53و هر كار كوچك و بزرگى نوشته شده است.
إِنَّ ٱلۡمُتَّقِينَ فِي جَنَّٰتٖ وَ نَهَرٖ
54يقينا پرهيزگاران در باغها و نهرهاى بهشتى جاى دارند،
فِي مَقۡعَدِ صِدۡقٍ عِندَ مَلِيكٖ مُّقۡتَدِرِۢ
55در جايگاه صدق نزد خداوند مالك مقتدر!
سوره الرحمن
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ ٱلرَّحۡمَٰنُ
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ خداوند رحمان،
عَلَّمَ ٱلۡقُرۡءَانَ
2قرآن را تعليم فرمود،
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ
3انسان را آفريد،
عَلَّمَهُ ٱلۡبَيَانَ
4و به او «بيان» را آموخت.
ٱلشَّمۡسُ وَ ٱلۡقَمَرُ بِحُسۡبَانٖ
5خورشيد و ماه با حساب منظمى مىگردند،
وَ ٱلنَّجۡمُ وَ ٱلشَّجَرُ يَسۡجُدَانِ
6و گياه و درخت براى او سجده مىكنند!
وَ ٱلسَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ ٱلۡمِيزَانَ
7و آسمان را برافراشت، و ميزان و قانون (در آن) گذاشت،
أَلَّا تَطۡغَوۡاْ فِي ٱلۡمِيزَانِ
8تا در ميزان طغيان نكنيد (و از مسير عدالت منحرف نشويد)،
وَ أَقِيمُواْ ٱلۡوَزۡنَ بِٱلۡقِسۡطِ وَ لَا تُخۡسِرُواْ ٱلۡمِيزَانَ
9و وزن را بر اساس عدل برپا داريد و ميزان را كم نگذاريد!
وَ ٱلۡأَرۡضَ وَضَعَهَا لِلۡأَنَامِ
10زمين را براى خلايق آفريد،
فِيهَا فَٰكِهَةٞ وَ ٱلنَّخۡلُ ذَاتُ ٱلۡأَكۡمَامِ
11كه در آن ميوهها و نخلهاى پرشكوفه است،
وَ ٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ وَ ٱلرَّيۡحَانُ
12و دانههايى كه همراه با ساقه و برگى است كه بصورت كاه درمىآيد، و گياهان خوشبو!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
13پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را تكذيب مىكنيد (شما اى گروه جن و انس)؟!
خَلَقَ ٱلۡإِنسَٰنَ مِن صَلۡصَٰلٖ كَٱلۡفَخَّارِ
14انسان را از گل خشكيدهاى همچون سفال آفريد،
وَ خَلَقَ ٱلۡجَآنَّ مِن مَّارِجٖ مِّن نَّارٖ
15و جن را از شعلههاى مختلط و متحرك آتش خلق كرد!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
16پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟!
رَبُّ ٱلۡمَشۡرِقَيۡنِ وَ رَبُّ ٱلۡمَغۡرِبَيۡنِ
17او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
18پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟!
مَرَجَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ يَلۡتَقِيَانِ
19دو درياى مختلف (شور و شيرين، گرم و سرد) را در كنار هم قرار داد، در حالى كه با هم تماس دارند؛
بَيۡنَهُمَا بَرۡزَخٞ لَّا يَبۡغِيَانِ
20در ميان آن دو برزخى است كه يكى بر ديگرى غلبه نمىكند (و به هم نمىآميزند)!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
21پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟!
يَخۡرُجُ مِنۡهُمَا ٱللُّؤۡلُؤُ وَ ٱلۡمَرۡجَانُ
22از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج مىشود.
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
23پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟!
وَ لَهُ ٱلۡجَوَارِ ٱلۡمُنشََٔاتُ فِي ٱلۡبَحۡرِ كَٱلۡأَعۡلَٰمِ
24و براى اوست كشتيهاى ساخته شده كه در دريا به حركت درمىآيند و همچون كوهى هستند!
فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ
25پس كدامين نعمتهاى پروردگارتان را انكار مىكنيد؟!
كُلُّ مَنۡ عَلَيۡهَا فَانٖ
26همه كسانى كه روى آن [زمين] هستند فانى مىشوند،
وَ يَبۡقَىٰ وَجۡهُ رَبِّكَ ذُو ٱلۡجَلَٰلِ وَ ٱلۡإِكۡرَامِ
27و تنها ذات ذو الجلال و گرامى پروردگارت باقى مىماند!
سوره الشمس
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلشَّمۡسِ وَ ضُحَىٰهَا
1به نام خداوند بخشنده بخشايشگر؛ به خورشيد و گسترش نور آن سوگند،
وَ ٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا
2و به ماه هنگامى كه بعد از آن درآيد،
وَ ٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا
3و به روز هنگامى كه صفحه زمين را روشن سازد،
وَ ٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا
4و به شب آن هنگام كه زمين را بپوشاند،
وَ ٱلسَّمَآءِ وَ مَا بَنَىٰهَا
5و قسم به آسمان و كسى كه آسمان را بنا كرده،
وَ ٱلۡأَرۡضِ وَ مَا طَحَىٰهَا
6و به زمين و كسى كه آن را گسترانيده،
وَ نَفۡسٖ وَ مَا سَوَّىٰهَا
7و قسم به جان آدمى و آن كس كه آن را (آفريده و) منظم ساخته،
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَ تَقۡوَىٰهَا
8سپس فجور و تقوا (شر و خيرش) را به او الهام كرده است،
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا
9كه هر كس نفس خود را پاك و تزكيه كرده، رستگار شده؛
وَ قَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا
10و آن كس كه نفس خويش را با معصيت و گناه آلوده ساخته، نوميد و محروم گشته است!
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ
11قوم «ثمود» بر اثر طغيان، (پيامبرشان را) تكذيب كردند،
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا
12آن گاه كه شقىترين آنها بپاخاست،
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَ سُقۡيَٰهَا
13و فرستاده الهى [صالح] به آنان گفت: «ناقه خدا [همان شترى كه معجزه الهى بود] را با آبشخورش واگذاريد (و مزاحم آن نشويد)!»
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا
14ولى آنها او را تكذيب و ناقه را پى كردند (و به هلاكت رساندند)؛ از اين رو پروردگارشان آنها (و سرزمينشان) را بخاطر گناهانشان در هم كوبيد و با خاك يكسان و صاف كرد!
وَ لَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا
15و او هرگز از فرجام اين كار [مجازات ستمگران] بيم ندارد!
سوره التین
بِّسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ وَ ٱلتِّينِ وَ ٱلزَّيۡتُونِ
1به نام خداوند بخشنده مهربان؛ قسم به انجير و زيتون [يا: قسم به سرزمين شام و بيت المقدس]،
وَ طُورِ سِينِينَ
2و سوگند به «طور سينين»،
وَ هَٰذَا ٱلۡبَلَدِ ٱلۡأَمِينِ
3و قسم به اين شهر امن [مكه]،
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِيٓ أَحۡسَنِ تَقۡوِيمٖ
4كه ما انسان را در بهترين صورت و نظام آفريديم،
ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ
5سپس او را به پايينترين مرحله بازگردانديم،
إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ فَلَهُمۡ أَجۡرٌ غَيۡرُ مَمۡنُونٖ
6مگر كسانى كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند كه براى آنها پاداشى تمام نشدنى است!
فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعۡدُ بِٱلدِّينِ
7پس چه چيز سبب مىشود كه بعد از اين همه (دلايل روشن) روز جزا را انكار كنى؟!
أَلَيۡسَ ٱللَّهُ بِأَحۡكَمِ ٱلۡحَٰكِمِينَ
8آيا خداوند بهترين حكمكنندگان نيست؟!